(w szkielecie)

См. также в других словарях:

• kanoe — [wym. kanu] n ndm 1. «pierwotna łódź myśliwska Eskimosów, o szkielecie z fiszbinu lub kości wieloryba; kajak eskimoski; także łódź indiańska, o szkielecie z drewna jodły pokrytym korą brzozową» Eskimoskie kanoe. 2. sport. «łódź sportowa zbudowana …   Słownik języka polskiego

• kanoe — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. kanu – akcent na ostatniej sylabie] || {{/stl 7}}kanu {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rodzaj małej, lekkiej łodzi bez kilu, długiej i wąskiej, zwykle z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chrzęstnik — m III, DB. a, N. chrzęstnikkiem; lm M. i zool. chrzęstniki «Holostei, nadrząd ryb z podgromady promieniopłetwych, o chrzęstnym szkielecie i wrzecionowatym ciele; obejmuje wymarłe gatunki kopalne i współcześnie żyjące ryby jesiotrowate; ganoidy… …   Słownik języka polskiego

• chrzęstnoszkieletowy — ∆ zool. Ryby chrzęstnoszkieletowe «Chondrichthyes, gromada najpierwotniejszych ryb o chrzęstnym, miejscami zwapniałym szkielecie; obejmuje rekiny, płaszczki i chimery oraz wymarłe gatunki kopalne; ryby chrzęstne» …   Słownik języka polskiego

• dół — m IV, D. dołu, Ms. dole; lm M. doły 1. «otwór, jama wykopana, wyrwana, zaklęsła w ziemi, w nawierzchni, w skale itp.» Głęboki, płytki dół. Dół wapienny. Wykopać dół. ∆ Dół gnilny «podziemny zbiornik do odprowadzania ścieków; szambo» ∆ Dół… …   Słownik języka polskiego

• ganoid — m IV, DB. a, Ms. ganoidoidzie; lm M. y zool. ganoidy «Ganoidei, grupa ryb o wydłużonym ciele pokrytym tarczkami kostnymi i szkielecie prawie całkowicie skostniałym, obejmująca liczne wymarłe gatunki i kilka żyjących obecnie w wodach słodkich… …   Słownik języka polskiego

• korkowiec — m II, D. korkowiecwca; lm M. korkowiecwce, D. korkowiecwców 1. «zabawka dziecinna, mały blaszany pistolet, z którego strzela się specjalnymi korkami zawierającymi odrobinę materiału wybuchowego» Strzelać z korkowca. 2. zool. «Alcyonium palmatum,… …   Słownik języka polskiego

• kręgowiec — m II, DB. kręgowiecwca; lm M. kręgowiecwce, D. kręgowiecwców zool. kręgowce «Vertebrata, podtyp strunowców, najwyżej uorganizowane zwierzęta o dwubocznej symetrii ciała, szkielecie kostnym lub chrząstkowym, którego osią jest kręgosłup łączący się …   Słownik języka polskiego

• składak — m III, D. a; N. składakkiem; lm M. i 1. «turystyczny kajak o szkielecie składanym, obciągniętym nieprzemakalnym materiałem» 2. «rower składany» Jeździć składakiem, na składaku …   Słownik języka polskiego

• szkielet — m IV, D. u, Ms. szkieletecie; lm M. y 1. «twarda, mocna konstrukcja stanowiąca integralną część organizmu ludzkiego lub zwierzęcego, zbudowana z substancji organicznych i nieorganicznych, pełniąca funkcję podporową, ochronną i usztywniającą w… …   Słownik języka polskiego

• dół — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. dołu, Mc. dole {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dość duże zagłębienie w ziemi, gruncie itp. (wykopane, wyrwane, zaklęsłe itp.); jama, dziura, rozpadlina : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień